انسان به شیوه های گوناگون منظور خود را بیان می کند.
یکی از ابزارها برای ایجاد ارتباط:
همسویی و ناهمسویی است:
از طریق آن می‌توان به راحتی تشخیص داد گوینده صددرصد با آنچه می گوید اعتقاد دارد یا خیر.
در نظام ارتباطی
ضمیرخودآگاه در یک لحظه فقط می‌تواند روی یک موضوع تمرکز کند، اما ضمیر ناخودآگاه می تواند در یک لحظه روی چند موضوع متمرکز شود.
وقتی فردی درباره یک موضوع خنثی صحبت کند
اگر همسویی داشته باشد آهنگ خاص را در،بیان و بدن می‌بینیم و اگر ناهمسویی داشته باشد حرکات فیزیکی غیر ارادی را در وی مشاهده می کنیم.
